“Wij roemen in ‘t kruis van de Heer Jezus Christus. In Hem is ons heil, ons leven en verrijzenis.” Zo zijn we zingend met de woorden van de apostel Paulus uit de Galatenbrief aan deze viering en daarmee aan de viering van de grote heilige drie dagen van ons geloof. “Wij roemen in ‘t kruis van de Heer Jezus Christus.” Dat kruis voor de Joden een aanstoot, voor de heidenen een dwaasheid is voor ons het teken van de overwinning, datgene waarop wij als christenen groot gaan.
Immers het kruis is in Christus het overweldigende teken van de liefde geworden. Hier geeft God zich in zijn eigen Zoon tot de dood op het kruis. God zelf geeft zich tot in de dood. Is er een onvoorstelbaarder en een groter liefde mogelijk: de Onsterfelijke wordt sterfelijk en sterft uit liefde voor ons. En tegelijkertijd sterft aan het kruis de Mensenzoon, een van ons, die zich in gehoorzame liefde totaal geeft aan God zijn Vader en daarmee herstelt wat Adam vanaf het begin door ongehoorzaamheid aan schuld op zich geladen had. In het kruis toont God zijn liefde tegenover ons en toont de mens zijn gehoorzame liefde tegenover God. In Christus komt dat samen. De Gekruisigde Christus is Gods liefdesaanbod aan ons. De gekruisigde Christus aanvaarden, opzien naar Hem die zij hebben doorstoken, is Gods liefde aanvaarden. Tegelijk is de Gekruisigde Christus ons enige antwoord aan God dat werkelijk telt. Je aansluiten bij Hem, met Hem je kruis dragen is dan ook het enige antwoord dat God van ons aanvaardt. En het resultaat van het kruis van Christus is verrijzenis en eeuwig leven. Daarom roemen we in het kruis van onze Heer Jezus Christus, ook vanavond al, al is het nog geen goede vrijdag. Immers ook vanavond staat het kruis centraal. Alles wat Jezus op deze laatste avond van zijn leven doet, doet Hij met kruis van morgen voor ogen.
Allereerst stelt Hij de eucharistie in: het sacrament van het kruis. Het is immers het sacrament van zijn gebroken Lichaam en zijn vergoten Bloed. Hij wil dat het kruis door de eeuwen heen voor alle gelovigen bereikbaar zal zijn. En ook hier de dubbele beweging: dat ze zich kunnen aansluiten bij levensoffer van Christus en dat ze van God de genade van dit offer ontvangen. Daarom maakt Christus het op deze avond mogelijk, dat op alle tijden en plaatsen zijn kruisoffer tegenwoordig wordt gesteld, dat zijn gebroken Lichaam en zijn vergoten Bloed aan God wordt opgedragen. Telkens als wij eucharistie vieren mogen wij met Christus zijn offer aan de Vader opdragen tot heil van onszelf en van alle levenden en doden. En wij ontvangen het onderpand van het eeuwige leven in de communie: het Lichaam en Bloed van de Heer als spijs en drank van eeuwig leven. De eucharistie is daarmee het centrale sacrament van ons geloof: de grote paasgave van de Heer, waardoor Hijzelf met zijn kruisoffer in ons midden blijft. Zijn we ons wel altijd van die grote gave bewust. Vieren we met voldoende eerbied en aandacht het offer van het kruis, zijn we ons voldoende bewust van zijn aanwezigheid in de gaven van brood en wijn, naderen we met een zuiver en aandachtig hart tot de communie om Hem te ontvangen die onze weg, onze waarheid en ons leven is?
En het vieren van het sacrament, hoe belangrijk en noodzakelijk ook is maar een kant van de medaille. Dat maakt Jezus ons vanavond duidelijk, als Hij zijn leerlingen de voeten wast; als Hij het werk dat in die tijd alleen slaven deden. De liefde van het kruis betekent dat je je helemaal geeft, dat je als een slaaf voor de anderen wordt. Roemen in het kruis van de Heer Jezus Christus, betekent dus zowel eucharistie vieren, ons aansluiten bij het levensoffer van Christus en van Hem kracht ten leven ontvangen, alsook Hem navolgen in zijn kruisliefde. “Ik heb u een voorbeeld gegeven, opdat Gij zoudt doen zoals Ik u heb voorgedaan.”
Het kruis is onze verlossing maar tegelijk ook de dringende aansporing om de Gekruisigde te volgen in zichzelf totaal gevende liefde. Amen.