Ze hebben het nodig, de apostelen, die ervaring met Jezus boven op de berg. Want ze zijn nu bijna drie jaar met Hem rondgetrokken. Ze geloven in Hem, ze willen bij Hem blijven. Maar soms overvalt hen de twijfel, snappen ze er eigenlijk niks van. Natuurlijk, Jezus doet wonderen, keer op keer. Hij geeft onderricht als iemand die gezag bezit en er zijn altijd mensen om Hem heen. Maar Israël, het officiële Israël neemt Hem niet aan. De Schriftgeleerden, de priesters zijn sceptisch, ja zelfs vijandig. De machtigen van het volk willen Hem uitschakelen. En nu heeft Jezus zelf ook nog gezegd: ze zullen me doden. Ik zal door de hogepriesters en Schriftgeleerden verworpen worden en ze zullen mij ter dood brengen, maar op de derde dag zal ik verrijzen. En dan zegt Hij: als jullie mijn volgelingen willen zijn, moet je jezelf verloochenen en iedere dag opnieuw je kruis opnemen. Ze weten het niet meer. Wat is dat voor een Messias?
In die onduidelijke situatie vindt de gedaanteverandering plaats. Het is een goddelijk gebeuren. Op een berg, een plaats van gebed; op een berg waar ook Mozes indertijd bij God was en de stenen tafelen ontving. Ze zijn dichtbij God. Goddelijk is ook het gewaad van Jezus, verblindend wit. En dan is er nog de stem uit de wolk: dit is mijn Zoon, luister naar Hem. God zelf bevestigt Jezus als zijn Messias en als zijn eigen Zoon. Ondanks het lijden, dat voorspeld is en dat staat te gebeuren. Dat is juist het gespreksthema van Jezus met Mozes en Elia. Jezus spreekt met hen, de vertegenwoordigers van de Wet en de Profeten, de vertegenwoordigers van heel het oude Verbond, over zijn heengaan dat Hij in Jeruzalem zal gaan voltrekken. Jezus verschijnt hier als de vervulling van het Oude Verbond. En die vervulling bestaat juist in zijn lijden – en dan staat er niet dat Hem gaat overkomen, maar dat Hij gaat voltrekken. Hij aanvaardt het lijden bewust als zijn opdracht, als de doortocht naar de heerlijkheid, die hier op de berg al verblindend oplicht. Het is al Pasen op de berg.
Ze hebben het nodig, de apostelen, die bemoediging, te midden van zoveel onzekerheid en verwarring. Ze hebben het zo nodig, dat ze het willen vasthouden: laat ons hier drie tenten bouwen. Laten we hier op de berg blijven. Maar ze wisten niet wat ze zeiden. Ze moesten weer de berg af; de harde werkelijkheid van kruis en lijden mag je niet ontvluchten. Je moet erdoor heen met de ervaring van de berg, met het visioen van Pasen voor ogen.
Net als de apostelen hebben wij die ervaring op de berg nodig. Ons leven is ook vaak verwarrend. We geloven in Jezus, we geloven in zijn woord, in zijn evangelie, maar toch is er ook vaak de twijfel. Waarom gaat het zo slecht met de Kerk? Waarom worden de morele beginselen van de Kerk zo slecht begrepen? Iedereen lijkt tegen de Kerk. Ook de meeste kerkgangers gaan mee met de waan van de dag en zijn zo gewend geraakt aan de wat gemakkelijker morele opvattingen van de heidenen dat ze erin meegaan. Je zou er moedeloos van worden. Waarom loopt het zo anders in mijn leven dan ik zou willen, dan ik verwacht had. Waarom zit het tegen. Ik doe toch zo mijn best. Waar is God nou met zijn reddende hand? We moeten regelmatig de berg op, en biddend de verheerlijkte Heer ontmoeten. Het gewoel van het leven ontvluchten en bij de Heer zijn. Daarom vieren we hier zondags eucharistie, ontmoeten we de verheerlijkte Heer en zijn kruis, mogen we al in tekenen vieren wat eens totale werkelijkheid zal zijn: gemeenschap met Hem, met elkaar in het hemelse bruiloftsmaal, volop leven zonder beperking. Maar van hieruit moeten we weer de wereld in, de berg af: ons kruis opnemen en de Heer volgen. Niet altijd begrijpen, maar wel gelovig vertrouwen. Onze zinnen niet zetten op het aardse, maar vrienden zijn van Jezus kruis, zoals Paulus zegt, dwz geen concessies doen aan het egoïsme, aan de verleiding je behaaglijk in te nestelen in deze wereld, maar bereid zijn tot offer, tot kruis, tot liefde.
De Tabor is Pasen proeven om goede vrijdag aan te kunnen; eucharistie vieren is ook Pasen proeven, de toekomstige bruiloft van het Lam nu reeds vieren om de goede vrijdag van het leven met zijn uitdaging en zijn duisternis aan te kunnen. Het is de moeite waard te kiezen voor het kruis, te kiezen voor de liefde, die zich in overgave aan Gods wil durft te geven, die gehoorzaam is tot het uiterste. Zo en zo alleen wordt het visioen werkelijkheid. Amen.