Als er iets is waar mensen tegenwoordig moeite mee hebben, dan is het met het maken van een echte keuze. Want door een keuze moet je je ergens aan binden, moet je de consequenties van die keuze aanvaarden, ook al zijn die niet altijd gemakkelijk. Mensen zijn steeds meer geneigd de dingen alleen maar te doen, als en zolang ze leuk zijn. De consequenties van je keuze aanvaarden wordt aan kinderen ook steeds minder geleerd, lijkt het. Ik, kan hem toch niet tegen zijn zin sturen, zegt de moeder nogal gauw.
Ik houd erg van zingen, maar me binden aan een koor, dat doe ik niet. En hetzelfde gaat het met een levensbinding: dat is voor veel mensen te riskant. Men gaat samenwonen. Dan hoef je niet echt te kiezen, of althans voorlopig niet. Men neemt de lusten en probeert de lasten te ontwijken. En ook als mensen wel trouwen, dan merk je dat die keuze in feite vaak niet totaal is. Anders zou men niet zo veelvuldig uit elkaar gaan. Voor een echte consequente keuze mist men, lijkt wel, de guts. We maken hem niet of we knabbelen als we hem gemaakt hebben weer aan de consequenties. In alle drie de lezingen van deze zondag gaat het over keuzes, radicale en veeleisende keuzes. En de bijbel, God zelf zegt, dat die keuzes gemaakt moeten worden. Jozua stelt het volk van Israël voor een keuze: het is God of de afgoden. Wat de joden vaak deden: met de mond God, Jahweh belijden maar in de praktijk er vaak één of meer afgoden bij vereren (zo van baat het niet dan schaadt het niet) dat kan niet. Van twee walletjes eten mag er niet bij zijn. Je kies voor of tegen God, een tussenweg is er niet. De tussenweg is tegen God. Mag ik dat naar onze tijd vertalen: je moet kiezen om katholiek te zijn of niet katholiek te zijn. Maar katholiek zijn en wat moeilijkere geloofspunten of geloofspraktijken niet aanvaarden, dat is niet mogelijk. Ook hier kun je niet van twee walletjes eten. Je moet een keuze maken. Een tussenweg is een keuze tegen. Wie niet voor Mij is, is tegen Mij.
Paulus betrekt het huwelijk op de verhouding tussen Christus en de Kerk. Even onverbrekelijk als de verhouding en het verbond is tussen Christus en zijn Kerk, is het verbond tussen man en vrouw. Als je kiest voor een verhouding tussen man en vrouw, dan is het huwelijk de enige keuze en de huwelijksband is onverbrekelijk. Ook hier bestaat er geen tussenweg. Iedere tussenweg is tegen Gods bedoelingen, onchristelijk. Evenals Christus definitief en totaal kiest voor zijn bruid de Kerk, zo moet een man definitief en totaal kiezen voor zijn vrouw.
En Christus zelf in het evangelie eist een onvoorwaardelijke keuze voor Hem. Je moet Hem helemaal aanvaarden, ook als Hij moeilijke en veeleisende dingen zegt. Veel van zijn leerlingen waren geschokt, toen Hij gezegd had dat men zijn vlees moest eten en zijn Bloed moest drinken om het eeuwig leven te verwerven. Dat kan toch niet, dachten ze. Dat zal wel symbolisch bedoeld zijn, dachten wellicht sommigen. Maar Jezus wijkt niet voor de tegenstand. Ze moeten Hem en lijn leer aanvaarden, zoals Hij is en anders moeten ze maar weggaan. Wie niet voor Mij is, is tegen Mij. Je kiest helemaal voor Mij, zegt Jezus en je aanvaardt alle consequenties of je hoort niet bij Mij. Vele leerlingen verlieten daarom zijn gezelschap. Ja, zo hard is het evangelie. We mogen kiezen voor Jezus en zijn evangelie van een hoopvolle toekomst, maar dan moeten we wel alle consequenties aanvaarden. En Jezus is zoals Hij is, zoals Hij in de Bijbel en in de kerk gepreekt wordt. Om christen te zijn moeten we kiezen voor die totale Jezus, voor alles wat Hij van ons vraagt op moreel en godsdienstig gebied met alle maatschappelijke consequenties van dien: Je telkens bekeren tot Hem of heengaan. een andere keuze is er niet. Amen.