Vanavond begint de Kerk over de hele wereld de viering van het Paasmysterie van onze Heer: het Paastriduum. Enerzijds begeleidt de Kerk haar Heer van dag tot dag op zijn weg langs kruis en lijden naar de heerlijkheid van de verrijzenis, is er een soort voortschrijdend gedenken waarbij ieder van die drie dagen zijn eigen karakter heeft; maar anderzijds wordt ook in de viering van iedere dag het hele paasmysterie beleefd. Morgen, op goede vrijdag, gedenken we natuurlijk het lijden en sterven van onze Heer. Maar tegelijk dragen we het kruis al de kerk binnen als het teken van de overwinning. Pasen klinkt al mee in de goede vrijdag: Kruispasen wordt het zeer terecht wel eens genoemd.
Zo klinkt ook vanavond al bij de viering van het Laatste Avondmaal heel het paasmysterie van lijden, dood en verrijzenis al mee. Op deze avond blijkt hoe bewust Jezus zijn Pasen onderging en hoe Hij het beschouwde als het centrum van zijn zending, als iets wat voor alle mensen van alle tijden bereikbaar zou moeten zijn. Jezus was zich bewust van het feit dat er in zijn dood, in zijn bloed een nieuw verbond zou worden gesloten tussen God en de mensheid: een verbond voor altijd, voor eeuwig. Het verbond dat door Adam, de mens was verbroken, wordt nu hersteld in Christus, de nieuwe Adam. Bij dat herstel van het verbond tussen God en mensheid staat het kruisoffer van de Mensenzoon centraal: door dat kruisoffer wordt Hij het Lam Gods dat de zonden der wereld wegdraagt, genoegdoening geeft voor schuld van de mens en weg naar de boom des levens die in het paradijs gesloten was, opnieuw opent.
Om deel te kunnen hebben aan dat nieuwe en eeuwige verbond, moet de mens zich bij Christus en zijn kruisoffer kunnen aansluiten en er deel aan krijgen, opgenomen worden in de verzoening die goede vrijdag gebracht heeft om te kunnen delen in het leven van Pasen.
Daarom heeft Jezus op deze avond de viering van het kruisoffer, en de gemeenschap met zijn verlossend lichaam en bloed aan zijn Kerk nagelaten. De centrale gebeurtenis van de verlossing: de kruisdood van Jezus en deelname aan die kruisdood blijven door de wil van Jezus voortbestaan in de eucharistie die Hij instelt, en wel op sacramentele wijze. En sacrament betekent dat de Heer tekenen kiest waaraan Hij zelf de werkelijkheid van het offer van zijn lichaam en bloed verbindt. De tekenen van brood en wijn worden in de eucharistie werkelijk veranderd in zijn Lichaam en Bloed; en daarmee wordt op sacramentele wijze het offer van goede vrijdag steeds tegenwoordig gesteld, zodat het voor ons bereikbaar is, zodat wij er ons bij kunnen aansluiten en het als ons offer aan de Vader kunnen aanbieden; zodat we met Christus’ Lichaam en Bloed gemeenschap kunnen hebben en gered kunnen worden. Want alleen in zijn Lichaam en Bloed is er voor ons vergeving van zonden en eeuwig leven. Bij zijn kruisoffer is Christus zelf offerlam en offeraar. Hij offert zichzelf als de eeuwige Hogepriester, die door zijn offer de mensheid met de Vader verzoent. Ook in de eucharistie, het sacrament van het kruisoffer, is daarom Christus, de priester die het offer opdraagt; maar Hij doet dat de priesters van de Kerk die in zijn persoon de woorden van de consecratie, de instellingswoorden van de eucharistie spreken en daarmee het offer voltrekken. Op sacramentele wijze vertegenwoordigen zij Christus de hogepriester en dat kunnen zij krachtens hun wijding die hen op speciale wijze doet delen in Christus’ priesterschap.
Aan het begin van zijn Pasen, op deze avond heeft Jezus ervoor gezorgd dat zijn kruisoffer en ook zijn priesterschap in de Kerk zichtbaar aanwezig bleef zodat allen er de vruchten van kunnen plukken. In de woorden van Jezus “Doet dit tot mijn gedachtenis” heeft de Kerk altijd de opdracht verstaan om telkens het paasmysterie te vieren in de eucharistie. En ze heeft daarin de volmacht aan de apostelen gezien om de eucharistie te consacreren, een volmacht die ze hebben doorgegeven aan hun opvolgers en hun medewerkers.
Laten we dankbaar zijn voor het allerheiligst sacrament van de eucharistie dat ons steeds met Christus en zijn Pasen verbindt en dankbaar voor het priesterschap waardoor de Kerk rond de eucharistie en de rond de persoon van onze Verlosser Jezus Christus kan worden opgebouwd. Want eucharistie vierend worden we ons bewust, dat wij de Heer moeten navolgen in de dienende liefde want zo heeft Hij ons verlost. Amen.